زردچوبه اصل در حال حاضر در فرمولاسیون چندین ضد آفتاب استفاده می شود. چندین شرکت چندملیتی در ساخت کرم های صورت بر پایه زردچوبه مشارکت دارند.
در طب آیورودا، زردچوبه یک درمان کاملاً مستند برای بیماری های مختلف تنفسی (مانند آسم، بیش فعالی برونش و آلرژی) و همچنین برای اختلالات کبدی، بی اشتهایی، روماتیسم، زخم های دیابتی، آبریزش بینی، سرفه و سینوزیت است (Araujo).
و لئون 2001). در طب سنتی چینی، از آن برای درمان بیماری های مرتبط با درد شکم استفاده می شود (Aggarwal، Ichikawa و Garodia 2004). از زمان های قدیم، همانطور که توسط آیورودا تجویز شده است، زردچوبه برای درمان رگ به رگ شدن و تورم استفاده می شده است.
هم در طب آیورودا و هم در طب سنتی چین، زردچوبه یک هضم کننده تلخ و یک داروی ضد نفخ در نظر گرفته می شود. تمرین‌کنندگان Unani همچنین از زردچوبه برای دفع بلغم یا کافا و همچنین باز کردن رگ‌های خونی به منظور بهبود گردش خون استفاده می‌کنند.
برای بهبود هضم و کاهش گاز و نفخ می توان آن را در غذاها از جمله غذاهای برنج و لوبیا گنجاند. این یک کلاگوگ است که تولید صفرا را در کبد تحریک می کند و دفع صفرا را از طریق کیسه صفرا تشویق می کند که توانایی بدن برای هضم چربی ها را بهبود می بخشد. گاهی اوقات زردچوبه مخلوط با شیر یا آب برای درمان ناراحتی های روده و همچنین سرماخوردگی و گلودرد مصرف می شود.
اگرچه طب مدرن به طور معمول در درمان بیماری های مختلف استفاده می شود، اما قدمت آن کمتر از 100 سال است. طب سنتی، در مقایسه، هزاران سال است که به بشر خدمت کرده است، کاملا بی خطر و موثر است. اما مکانیسم یا مبنای علمی طب سنتی کمتر شناخته شده است.
در سراسر مشرق زمین، زردچوبه به طور سنتی برای پیشگیری و درمان بیماری ها استفاده می شود. مطالعات آزمایشگاهی مدرن نشان می دهد که زردچوبه یک عامل آنتی اکسیدانی قوی، ضد التهابی، ضد جهش زا، ضد میکروبی و ضد سرطان است.
زردچوبه که در آشپزی و درمان های خانگی استفاده می شود، دارای توانایی های آنتی اکسیدانی قابل توجهی در سطوح مختلف اثر است. مطالعات نشان می دهد که ممکن است سطوح کافی زردچوبه از کاری در داخل بدن برای اطمینان از محافظت آنتی اکسیدانی کافی مصرف شود. (تیلاک و همکاران 2004).
