ریشه شال سه متری مشکی و روسری، بسیار شبیه به خاستگاه بسیاری از اقلام مدرن، به مصر باستان باز می گردد. گفته می شود که ملکه نفرتیتی صاحب اصلی روسری بوده است، زیرا اعتقاد بر این است که او روسری را زیر یک روسری جواهرات فوق العاده به سر می کرد.
یکی دیگر از منشأهای احتمالی روسری در چین باستان بود. روسری های مستطیلی حاشیه دار بر روی مجسمه های سربازان چینی باستان کشف شد. علاوه بر این، در دوران حکومت امپراتور چنگ در حدود 230 قبل از میلاد. روسری به عنوان بخشی از لباس نظامی به منظور نشان دادن درجه نظامی استفاده می شد.
در نهایت، برای یکی دیگر از تکرارهای اولیه روسری، می توان به روم باستان نگاه کرد. رومیان باستان از روسری ها به جای اکسسوری نظامی به عنوان «پارچه عرق» استفاده می کردند. هنگامی که مردان به کار شدید بدنی می‌پرداختند، برای دفع عرق، روسری را روی بدن خود نگه می‌داشتند. آنها را یا به دور گردن، روی شانه، یا مانند کمربند به دور کمرشان می‌بندند.
اگرچه روسری به عنوان مد پذیرفته شد، اما کاربردهای عملی و مذهبی واضحی نیز دارد. حداقل تا قرن هجدهم، پوشیدن روسری به عنوان پوشش سر برای زنان مسیحی در فرهنگ‌های اروپایی، خاورمیانه و آفریقا رایج بود، که هم نشان‌دهنده وضعیت تأهل و هم پایبندی به مفاهیم فروتنی بود.
سیک‌های جوان اغلب در سال‌های قبل از عمامه گرفتن از روسری برای پیچیدن موهای خود استفاده می‌کنند، در حالی که بسیاری از زنان یهودی ارتدوکس میت‌پهات، نوعی روسری که در پشت گره می‌زند، می‌پوشند.
شال های رافال کشمیر به دلیل محکم بودن پارچه زیرین می توانند هر گلدوزی را انجام دهند. به این ترتیب، گلدوزی های ضخیم و سنگین آری (کشیده کاری) را نیز می توان به راحتی بر روی شال های پشمی به وفور انجام داد. قیمت این قطعات زیبا به ظرافت و نوع گلدوزی آنها بستگی دارد.
از معمولی ترین و ارزان ترین شال ها، به گران ترین و سنگین ترین آنها می رسیم. شال شاهتوش کلمه شاهطوش به معنای شاه پشم است و این دقیقاً همان چیزی است که شاهتوش است.
